ใครคิดจะไปเรียนที่คณะสถาปัตย์ ม.ธรรมศาสตร์ โปรดอ่าน

สวัสดีครับเพื่อนๆและผู้ใฝ่รู้ทุกท่าน




วันนี้ผมไปที่มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิิต เพราะได้รับทราบจากลูกสาวที่เรียนอยู่ที่คณะสถาปัตย์ ว่าไม่สามารถลงเรียนในวิชาที่คณะกำหนดไว้ ซึ่งเป็นวิชาเลือกเสรีบังคับ ผมอ่านแล้วก็งงเหมือนกันว่า ในเมื่อเป็นวิชาเลือกเสรีแล้ว ทำไมคณะต้องบังคับด้วย แต่นั่นไม่ใช่ใจความสำคัญ เรื่องที่สำคัญคือลูกสาวของผมและเพื่อนร่วมชั้น กำลังเรียนอยู่ในเทอมสุดท้ายซึ่งเหลือวิชาที่ต้องลงอีกไม่กี่วิชา แต่เผอิญมีอยู่วิชาหนึ่ง ที่คณะบังคับให้ลงเพื่อที่จะได้เก็บหน่วยกิตให้สมบูรณ์ แต่มีปัญหาตรงที่ลงทะเบียนไม่ได้ ในเวลานี้ทางมหาฯได้เปิดเรียนมาแล้ว 2 อาทิตย์ และลูกสาวพร้อมเพื่อนๆจะต้องลงทะเบียนให้เสร็จ หากไม่แล้วจะต้องถูกค่าปรับไปเรื่อยๆ เมื่อเทอมที่แล้ว ลูกก็ได้โทรฯหาผมเพื่อปรึกษา เพราะว่าเขาถูกเจ้าหน้าที่ที่ห้องทะเบียน บอกให้ไปถอนวิชาเลือกนี้ออก ด้วยเหตผลที่ว่า ทางต้นสังกัดภาควิชา ไม่อนุญาตให้ลง ทำให้ลูกและเพื่อนไม่สามารถลงได้ ลูกได้ไปสอบถามถึงสาเหตุ ก็ได้ความว่า คณะต้องตามไปจ่ายเงินให้ภาควิชานั้นๆเป็นจำนวนหลายหมื่นอยู่ และได้แนะนำลูกสาวให้ในเทอมหน้าซึ่งก็คือเทอมนี้ เรียกเพื่อนๆให้รวมตัวกันลงในวิชาเลือกวิชาเดียวกัน เพื่อที่ทางคณะจะได้ตามไปจ่ายเพียงครั้งเดียว มาเทอมนี้ลูกสาวได้ปฏิบัติตามและมีเพื่อนๆร่วม 30 คน ที่ตกอยู่ในฐานะเดียวกันได้พยายามที่จะลงทะเบียนในวิชาจิตวิทยา แต่ทางภาควิชาจิตวิทยาได้ปฏิเสท ไม่ยอมเปิดคลาสให้เรียน ลูกสาวในฐานะตัวแทนของกลุ่ม ได้มาติดต่อเจ้าหน้าที่คนเดิมที่แผนกทะเบียน แต่ได้รับคำตอบว่า ให้ไปติดต่อที่ภาควิชาจิตวิทยาเอง ลูกได้ไปปฏิบัติตามแต่ก็ไร้ผล และได้รวมตัวกันลงชื่อนักศึกษาปีที่ 4 ที่พบกับปัญหานี้ ส่งให้กับคณะฯเพื่อให้ทางคณะฯส่งหนังสือไปสอบถามภาควิชาจิตวิทยา แต่มาจนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้รับคำตอบ แต่ได้รับคำแนะนำว่า ให้ไปลงในภาคเรียนฤดูร้อน ลูกสาวจึงโทรฯบอกผมเมื่อเช้า


หลังจากที่ได้ทราบถึงความยากลำบากของลูกสาว ผมได้เดินทางไปที่มหาวิทยาลัยทันที เพื่อสอบถามถึงสาเหตุ ผมไปถึงเมื่อเวลา 10.20 น. และได้ตรงขึ้นไปที่แผนกทะเบียนและประมวลผลของคณะสถาปัตย์ หลังจากที่ได้ความประสงค์ถึงสาเหตุ ก็ถูกเชิญให้นั่งรอ ผมก็นั่งรอ เพราะว่าระหว่างนั้นผมได้เรียกลูกสาวให้มาพบ เพื่อให้เขาเป็นผู้เล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ผมรออยู่ประมาณ 30 นาที ระหว่างนั้นมีเจ้าหน้าที่อยู่ 2 ท่าน แต่ท่านหนึ่งกำลังยุ่งอยู่กับ การลงทะเบียนของนักศึกษาท่านหนึ่งซึ่งโทรฯเข้ามา แต่เจ้าหน้าที่อีกคนซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ใช้คอมพิวเตอร์ดูข่าวซุบซิบเกี่ยวกับดาราไทย อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ผมอดทนรอจนลูกสาวมาถึง ก็ให้เขาเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ฟังโดยละเอียด จึงลุกขึ้นบอกกับเจ้าหน้าที่ทั้งสองว่า ต้องการพบเจ้าหน้าที่ที่บอกให้ลูกสาวไปลงในเทอมซัมเมอร์ ทั้งสองบอกว่ากำลังมีประชุม ไม่ว่างออกมาพบ ผมว่าหากเป็นเช่นนั้น ผมขอพบท่านคณบดี เพราะผมถือว่าลูกสาวเป็นลูกศิษย์ของท่าน และกำลังเดือดร้อน แต่เขาก็บอกว่าท่านคณบดีกำลังประชุม ออกมาไม่ได้ ต้องให้เสร็จก่อน ระหว่างนั้น เจ้าหน้าที่ก็เดินไปเรียกคนที่เคยคุยกับลูกสาวผมออกมา น้ำเสียงที่พูกกับผมในครั้งแรก ห้วนเป็นแบบมะนาวไม่มีน้ำเลย ผมเลยคิดว่า นี่ขนาดผมเป็นผู้ปกครองที่เสียเงินค่าหน่วยกิตให้คณะ ยังโดนขนาดนี้แล้วบรรดาเด็กๆจะโดนขนาดไหน ผมจึงยืนยันว่าคณะต้องหาทางออก และต้องรับปากว่าลูกและเพื่อนๆต้องได้ลงเรียนในวิชาเลือก และการที่จะให้ไปลงในซัมเมอร์นั้น ผมรับไม่ได้ เป็นความผิดของทางคณะเองที่เขียนหลักสูตรแบบนี้ ทำให้นักศึกษาพบกับความลำบาก การที่ให้เด็กๆไปวิ่งขอร้องภาควิชาอื่นให้เปิดนั้น เป็นการไปแก้ที่ปลายเหตุ ควรจะมามองที่ต้นเหตุคือ ที่คณะสถาปัตย์เอง

ผมได้ยืนยันกัเจ้าหน้าที่อีกครั้งว่า ผมมีความประสงค์ที่จะพบท่านคณบดี และผมหวังว่าท่านจะยินดีที่จะออกมารับฟังปัญหาของลูกศิษย์ ทั้งภาควิชาออกแบบตกแต่งภายใน( Interior Design ) เจ้าหน้าที่ท่านนี้ได้เข้าไปในห้องประชุม และได้ออกมาบอกให้ผมรอ ผมบอกว่าผมจะรออีก 15 นาที เพราะว่าผมได้รอมาแล้ว หนึ่งชั่วโมงครึ่ง และอีกเรื่องคือ ลูกสาวต้องเข้าเรียนในเวลา บ่ายโมงครึ่ง ผมต้องออกไปรับประทานอาหารกลางวันแล้ว หลังอาหาร ผมลองสุ่มกลับมาที่ห้องท่านคณบดี พบว่าท่านยังประชุมไม่เสร็จ แต่เจ้าหน้าที่ได้เชิญให้นั่งรอ ผมรอได้สัก สิบนาที ก็มีเจ้าหน้าที่คนเดิมออกมาบอกว่าประชุมเสร็จแล้ว พอท่านเดินมาเข้าห้องทำงาน ผมเห็นว่าท่านทำหน้าแบบไม่รับแขก และได้ขอเวลารับฟังปัญหากับเจ้าหน้าที่คนนั้น ตามลำพังภายในห้องทำงาน เมื่อท่านรับเรื่องแล้วท่านก็เดินออกมาพบ พร้อมกับพูดว่าไม่เป็นไร วิชาที่ลูกจะเรียนไม่เปิดก็ไม่ต้องไปเรียนมัน ให้เปลี่ยนไปลงในวิชาอื่น ซึ่งลุกสาวก็ตกลง แต่ผมได้ขอให้ท่านคณบดีรับปากว่า เด็กทั้งหมดสามารถลงเรียนวิชาเลือกนี้ได้ และสามารถจบภายในปีการศึกษานี้ ท่านก็รับปากแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก ผมก็ได้เรียนต่ออีกว่าในเมื่อหลักสูตรมันไม่ดี ขอให้ท่านคณบดีเปลี่ยนแปลง และอย่าให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้อีก ท่านก็ได้รับปาก

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ผมเห็นว่าเป็นประสบการณ์ที่บรรดาผู้ปกครอง ควรรับทราบไว้ เพราะว่าเมื่อใดที่ลูกๆของเราตั้งใจเรียน แต่ไม่สามารถที่จะทำได้ตามใจปรารถนา ขอให้ท่านเข้ามาช่วยทำให้เหตุการณ์ต่างๆคลี่คลายไป เพราะว่าบางครั้ง เจ้าหน้าที่ที่ทำงานอยู่ในสถานที่ต่างคงจะลืมไปแล้วว่า พวกเขาอยู่ได้เพราะว่าคณะมีนักศึกษามาเรียน มิใช่คิดไปว่านักศึกษาเป็นตัวปัญหาที่พวกเขาพยายามหลีกเลี่ยง หรือพยายามที่จะกำจัดปัญหาให้พ้นๆไป โดยหวังว่าเด็กจะรามือไปเอง ผมเองก็ยังไม่เชื่อว่าเรื่องนี้จะจบลงด้วยดี ผมได้บอกลูกว่า หากเกิดเรื่องอะไรในลักษณะนี้อีก ให้บอกทันที ผมจะได้หาทางทำให้เรื่องจบโดยเร็ว ผมคิดว่าเรื่องทำนองนี้คงจะเกิดขึ่นมากครั้งอยู่ เพียงแต่เด็กๆต้องพยายามหาทางออกด้วยตัวเอง หากท่านใดมีปัญหาทางด้านการศึกษา อย่ารีรอที่จะถามนะครับ ส่งเรื่องมาได้ที่อีเมล์ของผม ยินดีช่วยให้คำปรึกษาหรือไปเป็นเพื่อนท่านได้ทุกเวลาครับ